اثر ۸ هفته تمرین استقامتی بر بیان ژن نسفاتین و غلظت آن در هیپوتالاموس موش های صحرایی نر

زمینه: هیپوتالاموس مرکز اصلی تنظیم اشتها و تعادل انرژی است. فعالیت بدنی و ورزش قادر است تعادل انرژی را در جهت منفی شدن برهم زند. نسفاتین-1 ازجمله نوروپپتیدهای تنظیم کننده ی اشتها است که توسط هیپوتالاموس تولید شده و نقش مهمی در برقراری تعادل انرژی ایفا می کند. هدف تحقیق حاضر بررسی اثر 8 هفته تمرین استقامتی بر بیان ژن نسفاتین و غلظت آن در هیپوتالاموس موش های صحرایی نر بوده است. مواد و روش ها: 11 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (10-8 هفته،130-145 گرم) به گروه تمرین و شاهد تقسیم شدند. گروه تمرین با شدت 20 متر در دقیقه، ۶۰ دقیقه، ۵ روز در هفته و در مجموع به مدت 8 هفته روی نوارگردان دویدند. موش ها 72 ساعت پس از آخرین جلسه ی تمرین کشته شده و بافت هیپوتالاموس جهت تعیین بیان ژن و غلظت نسفاتین-1 به روش هایrt-pcr و الایزا (elisa) جدا گردید. غذا نه آب 4 ساعت قبل از آزمایش از قفس برداشته شد. داده ها با استفاده از تی- غیروابسته تحلیل گردید. یافته ها: نتایج نشان می دهد که میزان بیان و غلظت نسفاتین-1، atp و گلیکوژن هیپوتالاموس در گروه تمرین به طور غیر معنی داری پایین تر از گروه شاهد بود. نتیجه گیری: پژوهش حاضر برای نخستین بار نشان داد که تمرین با شدت کم، موجب کاهش بیان نسفاتین-1 و غلظت آن در هیپوتالاموس گشته که با کاهش غیر معنی داری در منابع انرژی همراه گردید. به نظر می رسد که در شرایط پژوهشی حاضر، احتمالاً تمرین اثری شبه ناشتایی و گرسنگی، بر بیان و غلظت نسفاتین-1 در هیپوتالاموس داشته است.